Dogoterapia jest jedną z naturalnych form wspomagania rehabilitacji i leczenia osób niepełnosprawnych poprzez zabawy i ćwiczenia z odpowiednio wyszkolonymi psami. Taką formą rehabilitacji objęte są dzieci upośledzone ruchowo i umysłowo (zespół Downa, porażenie mózgowe, autyzm, ADHD, niedowład kończyn, zespół wiotkiego dziecka oraz wiele innych).
Dogoterapia nie tylko przyczynia się do przywracania sprawności fizycznej, ale poprzez bezpośredni kontakt z psem rozwija sferę emocjonalną. Dzięki kontaktowi z psem wzrasta poczucie własnej wartości człowieka. Pies bezgranicznie akceptuje człowieka takim jaki jest. Dla psa wszyscy jesteśmy jednakowi. Pies traktuje wszystkich tak samo, nie ocenia po wyglądzie. Dlatego dziecko podczas zajęć zapomina o swojej chorobie, kalectwie i wyglądzie. Kolejnym aspektem jest to, że dzieci czują się potrzebne. Pielęgnując psa, karmiąc go, wydając mu komendy, prowadząc na smyczy dzieci wiedzą, że są im potrzebne, a jednocześnie nieświadomie ćwiczą.
W dogoterapii nie zawsze możemy oczekiwać szybkich efektów. Czasami jest to długotrwały proces „małych kroczków do przodu” np. okazywanie czułości, chęć dziecka do każdego kolejnego ruchu podczas zabawy, każde nowo wypowiedziane słowo. Istotne jest też to, że dziecko podczas zajęć czuje się ważne i potrzebne.
Celem zajęć glottodydaktycznych jest przygotowanie uczniów do podjęcia nauki czytania, pisania oraz doskonalenia umiejętności w zakresie płynnego czytania ze zrozumieniem.
Zadania programowe i tematyka dotyczą:
- rozpoznania stanu sprawności komunikowania się,
- ćwiczeń sprawności analizatora słuchowego w zakresie analizy i syntezy wyrazów,
- ćwiczeń percepcji słuchowej i wzrokowej,
- ćwiczeń w pisaniu i czytaniu,
- ćwiczeń ortofonicznych.
Dla prawidłowego rozwoju dziecka najbardziej znaczące są jego pierwsze lata życia. Równocześnie z rozwojem układu nerwowego następuje rozwój wszystkich funkcji psychofizycznych dziecka. W wieku od 0 do rozpoczęcia nauki szkolnej, w procesie rozwoju dziecka postępuje uczenie się społeczne, językowe i poznawcze. U dzieci z zaburzeniami rozwojowymi lub z niepełnosprawnościami, procesy te mogą postępować dysharmonijnie lub ulec zahamowaniu.
Teorię integracji sensorycznej (SI) stworzyła dr Anna Jean Ayers, amerykańska psycholog i terapeuta zajęciowy, pracownik naukowy na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles. Integracja sensoryczna to proces dzięki, któremu mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów segregując, rozpoznając interpretując i integrując ze sobą i wcześniejszymi doświadczeniami odpowiada adekwatną reakcją. Inaczej mówiąc integracja sensoryczna jest taką organizacją wrażeń, by mogły być użyte w celowym działaniu. Na ogół większość z nas zdaje sobie sprawę z istnienia 5 zmysłów – smaku, zapachu, wzroku, słuchu oraz dotyku, jednak poza tymi zmysłami istnieją jeszcze dwa bardzo istotne zmysły dostarczające nam informacji z naszego ciała, a mianowicie zmysły równowagi oraz czucia głębokiego. Według dr Ayers podstawowe znaczenie dla rozwoju integracji zmysłowej ma funkcjonowanie układów odbierających i analizujących informacje związane z ciałem: układ przedsionkowy, układ proprioceptywny, układ dotykowy.
Cel terapii – poprawianie jakości przesyłania i organizacji informacji sensorycznej (tego co jest odbierane przez rożne zmysły naszego ciała) oraz tworzenie odpowiedniej reakcji adaptacyjnej. Reakcja adaptacyjna – to efektywne reagowanie, odpowiednie do wymogów otoczenia. Terapia SI obejmuje integracje podstawowych reakcji posturalnych, integrację obu stron ciała, stymuluje rozwój reakcji równoważnych, praksji, orientacji przestrzennej i lateralizacji, czucia powierzchniowego i głębokiego. Terapia wpływa na sprawność w zakresie dużej i małej motoryki, koncentrację uwagi, zdolności wzrokowe i słuchowe, poprawia funkcjonowanie organizmu.
Lagoterapia to zajęcia prowadzone z udziałem króliczków Karzełki Teddy i Mini Lop: Tosi, Toli, Stefana i Juniora. W naszej szkole to nowatorski pomysł na prowadzenie zajęć z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Podstawowym założeniem, przygotowanego programu jest włączenie małych zwierząt w proces aktywizowania dzieci na zasadzie interakcji. W efekcie nawiązania bliższych relacji będzie można podejmować się usprawniania w sferach takich jak: fizyczna, psychiczno-emocjonalna, społeczna, poznawcza, komunikowanie się i samoobsługa. Ważnym elementem edukacji dzieci jest kształtowanie zachowań proekologicznych oraz szacunku do szeroko rozumianej przyrody. Dotyczy to również wiedzy na temat tego jak bezpieczne zachowywać się w obecności zwierząt, sposobów komunikowania się ze zwierzętami i rozumienia ich zachowania oraz opieki i pielęgnacji. Zajęcia będą również okazją do zdobywaniu wiedzy o świecie zwierząt, środowiskach w którym żyją oraz o ich znaczeniu w życiu człowieka. Dzieci szczegółowo poznają zależności pomiędzy światem ludzi i światem zwierząt. Nabędą umiejętności i wiedze na temat ochrony zwierzą, w tym ochrony gatunków zagrożonych wyginięciem.